KULTURA U SJEDINJENIM AMERIČKIM DRŽAVAMA
I KANADI

Kultura je cjelokupno društveno naslijeđe neke grupe ljudi, to jest naučeni obrasci mišljenja, osjećanja i djelovanja neke grupe, zajednice ili društva, kao i izrazi tih obrazaca u materijalnim objektima. Riječ kultura dolazi iz latinskoga colere, što je značilo: nastanjivati, uzgajati, štititi, štovati. Za kulturu postoje i druge definicije koje odražavaju razne teorije za razumijevanje i kriteriji za vrjednovanje ljudske djelatnosti. Antropolozi kulturu smatraju definirajućim obilježjem roda Homo.
Kultura Sad –a je mješavina više kultura, još od prije vremena kad su Sad – e nastale kao država. Nastajala je od prvenstveno zapadnoevropskih kultura ( Njemačke, Francuske i Italije). Najvažniji elementi kulture bili su oni elementi kod naroda sa Britanskih otočja. Američka kultura uključuje i liberalne i konzervativne poglede.
Kanadska kultura je termin kojim se označava elementi artističke, literarne, kulinarske, političke i socijalne stvaranja koji se nalaze u Kanadi. Kao i u Sad – u i ovdje je velik uticaj imala zapadnoevropska tj. francuska i britanska kultura. Kanada je često prikazana kao diversna, napredna i multikulturrna zemlja.

KNJIŽEVNOST U SAD

„Uz pisma, dnevnike i putopise, verski, ekonomski i politički spisi su jedni oblici književnog izražavanja u Americi od vremena prvih engleskih naseobina ( Virdžinija 1607. Nova Engleska 1620) do proglašenja nezavisnosti 1776. odn. izglasavanja ustava i stvaranja Sad – a 1787,. U čemu su znatnog udjela imali spisi T. Jeferrsona, B. Franklina, T. Paina... Oslobođenjem od britanske vladavine, mlada nacija je težila i kulturnoj samostalnosti; pod utjecajem evropskog romantizma našla je u svojoj sredini obilje zanimljivih tema.“

Strogi moral puritanaca, Indijanaci, revolucija i njeni heroji, građanski rat, ukidanje ropstva, divlji zapad odrazili su se u književnim djelima V. H. Brauna, Č.B. Brauna, V. Ervinga, F. Kuplera, N. Hotorna, V.K. Brajanta... Proces propadanja i obnavljanja koji je karakterizirao intelektualni razvoj poslije građanskog rata, može se zapaziti i u književnosti i umjetnosti. Nije bilo pojedinca tokom šezdesetih i sedamdesetih godina 19. st.
Javlja se težnja za odvajanjem umjetnosti od sirovog i materijalistčkog svijeta. Tendencija da se umjetnost odvoji od svakoddnevnog života prvo se očitovala u Novoj Engleskoj, kao što su Longfelow i Louel. Njihovi učenici su bili Bejli Odrič, Ričard Henri, Edmund Klarens i Džordž Henri Broker. Ovakvi ljudi su dugo vremena smatrani važnim. Pred bilo kojim oblikom realizma su se užasavali. Težili su književost Sad – a slabijom varijantom engleskog. Danas se oni odbacuju obično kao predstavnici „ puritanske tradicije“. Drugi su predstavnici prihvatili bolja rješenja. Oni su se smatrali regionalistima.
Kasnija američka književnost ispoljila je dvije suprotne tendencije. Neki pisci su zaronili u američki život, osobito oni iz novih industrijskih gradova , i prihvatili se zabilježja što su okusili, uz malo moralnih i estetskih vrijednosti. Drugi su se okrenuli evropskoj kulturnoj tradiciji u nadi da će pronaći vrijednosti i standarde koji se mogu primjenivati na sadašnjost i prošlost. Glavni predstavnci ova dva pravca su Mark Tvein i Henri Džems.
Treći pravac pisca javlja se pod Vilijem Din Haules. Kao romanopisac Haules počinje koristiti ideje romanopisac. Njihovo gledište je izranjalo izled demokratije i nauke. Prvi romasijer bio je Vilijem Hil Braun, dok je Čarls Brokden Braun bio prvi profesionalni pisac romana. Istorijski roman stvorio je Dž. F. Kuper.
Mnogo odlučniji prekid s tredicijom učinili su pisci iz sljedeće generacije. Držeći se po strani od utjecaja bilo kojeg sistema mišljenja sljedeće generacije. Njihov pogled na svijet je bio veoma mračan, jer su oni vidjeli pogled na svijet kao biološki haos nagona bez duhovnoh cilja. Oni su bili opčinjeni izgledom svijeta i dramom. Značajni pioniri su Hemlin Garland ( Glavnim putevima 1891), Stiven Krajn, Frenk Noris i Teodor Drojzen. Druga dva člana ove grupe se mogu svrstati u naturaliste.
Između dva svjetska rata američki roman, tematski je sve složenije, raznovrsniji i otvoreniji. Predstavnici : F. Skot, E. Hemingwej, V. Fokner... Vilijem Erwing je prvi američki književnik koji je svojim skicama i pričama bio priznat u Evropi: modernu kratku priču stvara Edgar Po.
Rana američka drama nije imala većih vrijednosti. Vodeći dramski pisac u 18. st. je Vilijem Danlap, a kasnije se pojavljuju: Džon Pein, Robert Bred, Bronson Howerd...
Tokom prvih desetaak godina dvadesetog stoljeća nove tendencije se nisu širile, prije svega što je većina intelektualaca bila zauzeta progresivnim kretanjimja i borbom za reformama. Pisci kao što su Dejvid Gren Filips i Apton Sinkler, bavili su se površno društvenim i ekonomskim pitanjima. Najpoznatiji predstavnik je Džek London s djelima ( Zov Divljine i Bjeli Očnjak). Dva najbolja romanopisca tog vremena bile su žene Edit Vorton i Elen Glazgou.
Pojavom Justina O Neilla, drama je stekla svog velikog pisca. Uveo je tragediju i komade s nesretnim završekom. Pored imaginativne i simboličko – poetske drame ( M. Anderson, M. Koneli, V. Sarojan). U periodu 1918 – 1939. Javlja se značajnija i bogatija realistička drama, sa interesovanje za politiku i socijalnu tematiku, za pitanje i pojave raznih nastranosti i poremećenosti u životu jedinke: Robert Šervud, Kliford Odets, Lilijan Helman..

SLIKARSTVO I ARHITEKTURA U SAD

U toku 17. I 18. St. dominira tzv. Kolonijalni stil koji se u 19. St. pretapa u razne vidove eklekticizma i revivala. Prenose se stilovi koji vladaju u matičnim zemljama doseljenika, uglavnoom u Engleskoj i djelimično u Francuskoj, a s druge strane, u tzv. Grčkom revivalu, bilo da je riječ o džordžijanskom stilu ili gotičkom revivalu u kojem se stilu grade brojne crkve ( sv. Trojstva i sv. Patrika u New York).Pored ovih zdanja podiže se monumentalni Kapitol u Washington, na kojem se radi od 1792. Do 1865., zatim Tretmont haus prvi hotel u Americi ( djelo Isaia Rogers).
U arhitekturi poslije građanskog rata dvije decenije označavale su rđav period. Dok su i izgradnji fabrika i kuća bile potpuno zapostavljeno estetske vrijednosti, domovi bogatih ljudi bili su obično razmetanja kome nema ravnog. Gotski stil srednjovjekovne evrope predstavljao je omiljen izvor inspiracija, i bio je primjenjivan u gradnji privatnih kuća,kao i crkava i univerziteta. Ali su arhitekti podržavali klasični, arapski, renesansi i džordžijski stil. Mnoge državne zgrade, biblioteke bile su podignute po ugledu na antička rimska kupatila, ili italijanske renesanse palate,  bez obziračemu ona praktično služila.
Prvi arhitekt koji se pobunio protiv sve te kićene glazure i tražio prave vrijednosti bio je Henri Hobson Ričardson. Pronašao je svoj stil proučavajući romanske građevine ranog srednjeg vijeka. U međuvremenu došlo je do uspona funkcionalizma. Arhitektura se revolucioniše tehnološkim izmjenama. Poslije prvog svjetskog rata u arhitekturi preovlada tzv. „ međunarodni stil“.
Raimond Hud je pobijedio na konkursu za Chicago tribun zgradu. Nastala je ta zgrada na pricipu tradicionalne neogotičke inspiracije. U Sad – e dolaze Gropius i Mis van der Roe koji će ovdje ostvarit najbolja djela ( Tehnološki institut države Illinois, Federalni centar u Chicago). Rokfelerov centar u New York predtsavlja značajan arhitektonski kompleks.
Za vrijeme perioda klasične i gotske dominacije, ideje Lui Saliven razradio je njegovučenik Franklin Rat, iz Vinkosina jedan od nekolicine nesumnjivo genijalnih ljudi iz Amerike u 20. st. Rat nije volio nebodere, pa je horizontalno prekostio vertikalnim linijama, postajući poznat po prerijskim kućama. Kao učenik Emersona i Vitmana on je razmišljao o teoriji arhitekture, naglašava jedinstvo čovjeka i prirode, i tražio metode građenja koje će biti u skladu sa okolinom i materijalom.
Prve slikarske pokušaje prave stranci, mahom Englezi, a najtraženiji su portreti koji su rađeni u rasponu od idealizirajućeg do naturalističkog manira. Među najistaknutijim slikarima u 18. St. spadaju Džon Silington i Bendžamin Vest, koji su kasnije otišli u Englesku i tamo postigli veliki uspjeh, te Gilbert Stuart. U 19. St. pored portreta, koji je još uvijek dominirajući žanr, javlja se i interesovanje za pejzaž. Grupa slikara poznata pod nazivom Hudson River School odlazi u unutrašnjost zemlje i počinje da slika u prirodi ( Ašer Braun, Djuran, Tomas Moran). U drugoj polovini 19. St. među najznačajnijim je slikar Džems Vistler, blizak impresionistima, koji postiže međunarodnu reputaciju.
Američki slikari poslije građanskog rata imali su slične teškoće da se prilagode novoj sredini. Kritička mjerila su postala haotična, i mediokriteti su postalin priznati. Sad su preovlađavali evropski uticaji, prošli i sadašnji. Gotovo svi američki slikari su studirali u Evropi, većinom u Parizu, a samo mali broj njih je bio dovoljno jak da apsorbuje ono što je naučio, a da pri tome ne potpadne pod uticaj. Metropolitan muzej osnovan 1870. God., a drugi gradovi su postepeno dobijali prilično velike kolekcije. Na taj način svi različiti stilovi koji su se razvili u različitim nacijama u ranijim stoljećima sada su bili dostupni američkim naučnicima.
Jedan od najvećih slikara realizma u americi je Wiliam Hunt. Kao mladić putovao je Evropom. Studiraonje umjetnost pod Thomas Couturom. Nakon dosta godina provedenih u Evropi otišao je un Rhode Island i tamo osnovao umjetničku školu, i kasnije je slikao u Bostonu.
Od novih i vitalnijih evropskih grupa najznačajniji su bili francuski impresionisti. Od impresinista ističu se Vinslot Homer i Meri Kasat. Krajem 19. St i početkom 20. St. američko se slikarsvo uglavnom kreće u rasponu od realizma do impresionizma, uprkos sve izrazetijim uticajima evropskih slikara koji dolaze od evropskih škola. Jedna od presudnih takvih izložbih bila je Armory Show u New York koji predstavlja evropska dostignuća. Potom u Ameriku dolaze evropljani. Među pionirima modernizma uizdvajaju se : Alfred Maurer, Maks Bever, Marsden Hardli... Pedesetih godina slikarstvo je u znaku apstraktnog ekspresionizma, najznačajnijeg originalnog pokreta u istoriji američke umjetnosti, čiji su glavni protagonisti Vilijem de Kuning i Džekson Prolok.

„Razvoj skulptorskog izaraza, iako se čini manje očitim od razvoja arhitekture i slikarstva, išao je otprilike sličnim putem, pošavši od patriotske orijentacije početkom 19. Stoljeća, da bi krajem stoljeća dospio do novog realizma. Prvi veliki kipar od zanata pojavili su se dvadesetih  godina u uvjetima znatne potražnje za dijelima kojima se ovjekočila slava nacionalnih junaka i ukrasile nove javne zgrade.“

KULTURA U KANADI

Kanadska kultura je spreg više utjecaja kolonijalne ere. U Kvibeku je jak osjećaj nacionalne kulture koja se razvila na francuskom govornom području. Osjeća se kao jak pandam engleskom govornom području. Pored toga na kulturu u Kanadi su jak utjecaj imala i indijanska plemena. Kanadska potraga za identitetom je samo svojstveno polu-objektivno pitanje. Itanje kanadskog identiteta se prožimalo kroz tri pitanja : različitost francuza i engleskih potomaka u Kanadi, bliskost između potomaka engleza i britanskog carstva, te bliskost engleskog govornog područja s Sad-a. Još od dvadesetih godina 20. st. Kanadska vlada nastoji promovirati jedinstvo. Jedinstvo se ogledalo u nizu zakona koje je donosila centralna vlast.
Kanadska vizualna umjetnost se dosta dobro razvijala, a pravi procvat doživljela je poslije drugog svjetskog rata. Značaj uticaj imala je vlada, prije svega osnivajući škole za umjetnost i davajući dobre stipendije. Za razvoj slikarstva značajno je mjesto imao Paul Kane. Jedna grupa slikara nazvana „ grupa od sedam“, je takođe imala veliki uticaj. Abstraktna artistička grupa nazvana „ grupa jedanaest“ je takođe imala veliki uticaj. Najveći dio prvih predstavnika kultura u većini vidova umjetnosti je prije svega pratila razvoj u Europi, odakle je nadopunjavala svoje ideje.
Kanada im veliki teatarski život, koji privuče veliki broj turista. Izdvaja se prije svega Stahford Shakeaspeer festival. Veliki broj Kanađana su bili pioniri prvih Holivuskih filmova. GradVankuver je postao poznat kao Holivud sjevera. Američki filmovi su dominirali kanadskim tržištem. Kanadska televizija ( CBC) je prije svega najznačajnija televizija u Kanadi.

3.1. KNJIŽEVNOST U KANADI

Kanadska književnost se dijeli na književnost na francuskom i ne engleskom. Knjiž. Na engleskom počinje početkom 19. St. kod engleskoh doseljenika u Novu Škotsku. Mnogi intelektualci su proizvod tzv. lojalističkih elemenata koji su prebjegli iz Sad u Kanadu. Jedan od njih je Tomas Haliberton koji je napisao zbirku humorističkih pričica Časobničar. Pod uticajem engleskog romantizma, Katarina Trejl je dala zbirku pjesama O kanadskim šumama, a Džon Ričardson izdao 1832. Istorijski roman Vakusta s melodramatskim nastavkom Kkanadska braća: Čarls Sangster poemama SV. Lorens i Sagenej. Vilijek Kimbril piše o Novo Francuskoj sedamdesetih godina tog stoljeća s nazivom romana Zlatni pas. Historijskim romanom se bavi Džilbert Parker: u djelu Kad je Valon došao u Pontiac. Krajem stoljeća ističu se pjesnici Viktorijanske ere kao Arčibald Lampan i Dankan Skot. Život domorodaca prikazuje V. Dramond, Robert Sirvis.
Poslije prvog svjetskog rata književnost se snažnije razvija i oslobađa engleskih i francuskih uticaja. Mozo de la Roš se ističe s romanom Mazla. Frederik Grov u romanima Kolonisti iz močvara, Jaram života daje sumornu sliku. Morli Kalagan njeguje gradski roman, pisan popularnim američkim stilom. Najznačajniji kanadski romansijer je Hu Mak Lenan s romanima Dvije samoće, Barometar se niše, Svačiji sin,, Ovoj grupi pripada i Ema Vilson. Brajan Mur se bavi problemima doseljenika.
Kanadski pjesnici pripadaju dvijema centrima Montreal i Torontu. Najistaknutiji predstavnik montrealske grupe su F.R.Skot, A.M.Klajn, Ervin Lejtong...Pjesnici iz Montreala su skloni socijalnim realizmi i političkom radikalizmu, a s druge različitom metafizmu. Pjesnici iz Toronta : En Vilkinson, Daglas Le Pan, P.K.Pedž... su više metafizički okrenurti a mne se bave socijalnim temama. Pod uticajem kritičara Nortpona Frai formirala se grupa tzv. mitoejskih pjesnika. Poslije II svjetskog rata kritika je počela sve više stajati na noge, zahvaljujući primjeru teorijske kritike Nortropa Fraia, kao i pojavi nekoliko mlađih kritičara širokog obrazovanja i strogih kriterijuma.
Književnost na francuskom se razvija takođe u drugoj polovini 19. st. Osnovni cilj ovog pravca je da sačuvaju svoj nacionalni identitet. Prvo važnije djelo je Istorija Kanade od F.K .Garnoa. Ovo djelo je inspirisalo pjesnika Oktava Kremazija. Kod nacionalne književnosti glavni uzori su bili Igo i Lamartin. Neki pjesnici su se odrekli nacionalne teme, i prihvatili egzotične ( Alber Lozo, Alber Ferlan) teme nalazili u kanadskoj prirodi. Među pjesnicima koji su se javili poslije 1914. Ističu se Klemen Maršal, Alfred Derošer... Novi pjesnici su počeli izražavati supstilnost prodora u psiho modernog čovjeka. Egor Gario počeo je njegovati apstraktnu i simboličku metafiziku. Među najmlađim predstavnicima novog kosmopolitizma su Žil Eno, Rolan Žiger,Žak Godbu...

3.2. ARHITEKTURA I SLIKARSTVO U KANADI

Rana arhitektura se razvijala pod uticajem francuskih graditelja 17. St. U oblasti Kvibeka podižu se normandijski, a oko Montreala provansalski tipovi kuća koji se miješa s domorodačkom arhitekturom jednostavnih kvadratnih osnova. Administrativne zgrade i crkve grade arhitekti francuske kulture koji se s vremenom stekli lični stil. U drugoj polovini 18.st. javlja se uticaj engleske arhitekture, a u 19.st. arhitekti imitiraju evropske stilove. Ž Mišo, E.Taše i dr. Dok se krajem stoljeća javljaju elementi zakasnjelog klasicizma, a poslije 1920. Arhitekturu karakterišu racionalizam i funkcionalizam. Viktorijanski stil je trajo odkraja 19.st. do oko prvog svjetskog rata. Kanadski arhitekti su dosta naučili od američkih. Poslije 1918. javlja se težnja za stvaranje kanadskog arhitektonskog stila. To je dovelo do obnove neo-gotičkog stila. Moderni oblik se prije svegajavio kod bankarskih kuće i trgovačkih zgrada .
Slikarstvo u 117. St. karakterišu izolovani radovi pojedinaca, među kojima se ističu: P.Ž.Pjeron, K.F.Lik..Obrađuju se paradni portreti, scene u duhu fraganora i realističke kompozicije L. Dilonpea. U 19. St. znatan uticaj francuskog slikarstva u provinciji Kvibek koje zastupaju Ž.Legare, I Plomon... U ostalim krajevima slikari nalaze uzor kod Engleza.
Grupa mladih slikara iz Montreala osniva „grupa 7“ koja je doprinijela obnovi kubanističkih formih, dok se druge grupe bave nadrealizmom i apstraktnim slikarstvom. Nova kretanja u slikarstvu zastupaju Velijem Ronald, a naročito Žan Rionel
U ovo vrijeme razvija se i vajarstvo u 17.st. , a najpoznatiji je Ž.Leblon Latura. Grupisani po školama, umjetnici 18. st. obrađuju stature od drveta, inspirisani stranim crkvenim predmetima i namještajem. Najpoznatije škole su u Kvibeku porodica Lejser i Bejerž. Savremeni umjetnici su pokrenuli modernu renesansu u skulpturi.

LITERATURA

• Magosci Paul, Aboriginal peoples of Canada. A short introduction., University of Toronto press, Toronto, 2012., 3-6.
• Moraze Charles, devetnaesto stoljeće – četvrti dio ( ekspanzija zapada). 1775 -1905, Zagreb, 1976., 140.
• Parks Henri Bamford, Istorija SAD, Beograd, 1985., 515.
• Grupa autora, Mala enciklopedija – Prosveta, Beograd, 1986., 395.
• Grupa autora, Broadcasting Finance in Transition, Oxxford, 1991., 32.
• Grupa autora, A guide to Canadian architectural styles, Broadwiev, 2004.

preuzmi seminarski rad u wordu » » » 

Besplatni Seminarski Radovi