OBAVJEŠTAJNE SLUŽBE

Obavještajna služba se odnosi podjednako i na djelatnost i organizaciju koja se njome bavi, stvaraju tako njihovo jedinstvo. Moja tema je organizacija obavještajnih službi. Na osnovu prikupljene literature, koja je bila manja nego inače, zbog nemogućnosti pristupu istima, moj rad se sastoji od šest dijalova.
Prvi dio se odnosi na nastanak obavještajnih službi koji sežu 4000 godina unazad, pa sve do danas. Takođe ovaj dio se odnosi na definisanje obavještajnih službi i njihove osnovne karakteristike.
Drugi dio je razvoj ovih službi, od njihovog nastanka pa do danas.
Treći dio su vrste obavještajnih službi, koje se mogu podjeliti prema različitim kriterijima. Neke od osnovnih vrsta obavještajnih službi su: centralna, vojnoobavještajna, ekonomska, nuklearna...
Naredni dio, odnosi se na aktivnosti obavještajnih službi, a to su: obavještajna djelatnost, kontraobavještajna djelatnost i subverzivna djelatnost, koje su sve detaljno objašnjene.
Centralni i najbitniji dio ovog rada je peto poglavlje koje se odnosi na samo temu rada tj. organizaciju obavještajnih službi. Organizacija obavještajnih službi ima u svom sastavu rukovodeće organe, izvršne organe, agenturu i specijalizovane snage. Sve je to do detalja obajšnjeno i pojednostavljeno šemom.
Naredni jednako bitan naslov je, principi rada obavještajnih službi, koji mogu biti važeći za sve obavještajne službe kao i oni koji su specifični za svaju obavještajnu službu. Postoji 14 principa rada koji su podjednako bitni i važni u radu obavještajnih službi. Sve to predstavlja sastavni dio moga rada.

1. DEFINISANJE I KARAKTERISTIKE OBAVJEŠTAJNIH SLUŽBI

Termin obavještajna služba, može se posmatrati sa dva aspekta:
• Kao djelatnost usmjerena na prikupljanje posebno čuvanih podataka o institucijama drugih zemalja ili sopstvenim unutrašnjim protivnicima koji djeluju tajno
• Kao posebna državna organizacija koja prikuplja takve podatke.

Obavještajna služba tokom vremena različito je se definisala. Današnja definicija koja je usvojena u većini zemalja je: Obavještajna služba je specijalizovana, relativno samostalna institucija državnog aparata, ovlašćena da legalnim, ali i tajnim sredstvima i metodama, prikuplja značajne obavještajne podatke i informacije o drugim državama ili njenim institucijama i mogućim unutrašnjim protivnicimasopstvene države, potrebne za vođenje politike zemlje i preduzimanje drugih postupaka u miru i u ratu i da sopstvenom aktivnošću, samostalno ili uz saradnju sa drugim državnim organima, sprovodi dio državnih i političkih ciljeva zemlje.

Opšte karakteristike obavještajnih službi su:

1. predstavljaju instrument u funkciji realizacije vitalnih interesa nosilaca vlasti;
2. imaju obilježja tajnosti;
3. preventivnost se javlja kao osnovna funkcija;
4. djeluje kroz obavještajnu i subverzivnu aktivnost kao dva osnovna vida;
5. primjenjuje specifične metode i sredstva;
6. koristi dostignuća nauke i tehnologije u procesu rada;
7. one su specijalizovane i profesionalne;

2. RAZVOJ OBAVJEŠTAJNIH SLUŽBI

U vrijeme pojave države, kao osnovnog oblika klasnog organizovanja društva, došlo je do razvoja obavještajnih službi. Prvi pisani izvor o obavještajnoj aktivnosti seže oko 4000 godina unazad, budući da su arheolozi otkopavajući ostatke grada države Mari na rijeci Eufrat, pronašli glinenu pločicu na kojoj je zabilježen najstariji, špijunski izvještaj na svijetu.

Daljem razvoju doprinjeli su brojni ratovi između država. Podatke su prikupljali u to vrijeme uhode i izviđači, ali to nije bilo dovoljno da se zadovolje potrebe za informacijama. Upravo iz tog razloga dolazi do širenjem razvoja obavještajnih službi i na druge segmente društva. Cijeli razvoj ovih službi ide korak za korak sa razvojem državnih aparata. U početku to su bile službe koje su imale privremenu funkciju u slučaju rata, pobune i tome slično, međutim stvaranjem centarlizovanih država, dolazi do preobražaja obavještajnih službi u stalnu sistemsku djelatnost određenih državnih organa.

Do snažnog razvoja obavještajnih službi dolazi pojavom kapitalizma, gdje dolazi do usavršavanja i proširenje ciljeva. Zemlje kao što su Japan, Njemačka i Italija razvile su obavještajne službe do maksimuma. Njihova djelatnost poznata kao „totalna špijunaža“, i primjena načela „cilj opravdava sredstva“ ostaće neprevaziđena u modernom društvu.

3. VRSTE OBAVJEŠTAJNIH SLUŽBI

Postoji više kriterija prema kojima se klasifikuju obavještajne službe, a neke od njih su sledeće:
-prema mjestu u državnoj organizaciji (centralne i resorne)
-prema nazivu (vojne i civilne)
-prema vrsti djelatnosti (opšte i specijalizovane)
-prema blokovskoj podjeljenosti (nacionalne i nadnacionalne)

Glavna podjela obavještajnih službi djeli se na:
• centralna obavještajna služba;
• vojno obavještajna služba;
• obavještajna služba Ministarstva inostranih poslova;
• ekonomska obavještajna služba;
• nuklearna;
• nadnacionalna.

Centralna obavještajna služba vrši obavještajnu obradu drugih zemalja i sprovodi tajne akcije na najvišem nivou iz domena političke, vojne, ekonomske i diplomatske strategije.
Vojno obavještajne službe namijenjene su prikupljanju obavještajnih podataka o oružanim snagama drugih zemalja, i da najvišem vojnom i političkom rukovodstvu obezbijedi podatke, analize i procene o eventualnim namjerama stranih armija radi vođenja politike opšteg ratnog planiranja i konkretne upotrebe oružanih snaga u ratu.
Obavještajna služba MIP-a namjenjena je obavještajno da obezbijedi djelatnost Ministarstva inostranih poslova u smislu obrade pitanja inostrane problematike i da rukovodstvu zemlje obezbijedi podatke, analize i procjene za vođenje unutrašnje i spoljne politike zemlje.
Ekonomsko obavještajna služba obrađuje ekonomiku drugih zemalja i daje resornim službama spoljne trgovine podatke, analize i procjene o ekonomskom stanju i mogućnostima drugih zemalja , da sprovede svoje akcije i postigne optimalne rezultate.
Nuklearna obavještajna služba, obrađuje institucije za nuklearno istraživanje u drugim zemljama i industrijska postrojenja koja se bave proizvodnjom nuklearnog naoruženja, te da pribavi podatke, analize i procjene o količinama nuklearnih borbenih sredstava, tehnologija i mogućnostima daljeg usavršavanja i proizvodnje.
Nadnacionalna obavještajna služba, obezbjeđuje podatke, analizu i procjenu o oružanim snagama i drugim prilikama na teritoriji protivnika.

Postoje još tri istorijske poznate službe, a to su:
1. obavještajne službe političkih partija;
2. obavještajne službe političkih pokreta;
3. obavještajne službe emigrantskih organizacija.

4. AKTIVNOSTI OBAVJEŠTAJNIH SLUŽBI

Postoji tri vrste aktivnosti:
- obavještajna djelatnost;
- kontraobavještajna djelatnost;
- subverzivna djelatnost.

Obavještajna djelatnost je skup planskih, organizovanih i neprekidnih mjera i postupaka koje preduzimaju njeni nosioci, radi ostvarivanja uvida u stanje, mogućnosti i namjere pojedinih država i pojava koje su objekt obavještajnog istraživanja, i na osnovu tih saznanja preduzimaju se odgovarajuće aktivnosti na političkom, vojnom i ekonomskom planu.
Kontraobavještajna djelatnost, je namijenjena za otkrivanje i onemogućavanje rada stranih obavještajnih službi u sopstvenoj zemlji, kao i svih drugih struktura koje se tajno bave podrivačkim aktivnostima.
Subverzivna djelatnost, je služba usmjerena na mijenjanje stanja u drugim zemljama, i ima za cilj da ojača sopstvene političke i druge pozicije u zemljama za koje su zainteresovane.

5. ORGANIZACIJA OBAVJEŠTAJNIH SLUŽBI

Organizacija obavještajnih službi je dosta složena zbog obima i raznovrsnosti zadataka koje su postavljeni pred njih.
Organizacija je izložena mnogima faktorima a neki od njih su:
a) društveno-politički sistem;
b) veličina zemlje;
c) spoljnopolitička orjentacija;
d) interesi;
e) sfera uticaja;
f) kadrovi i
g) finansijska sredstva.

Sve obavještajne službe imaju gotovo identične organizacione strukture koje se odnose na horizontalne i vertikalne principe organizovanja. Horizontalnim principom zadovoljava se načelo tehnologije rada dok se vertikalnim organizovanjem obezbeđuje postizanje koordinacije, razgraničenja nadležnosti, odnosno subordinacije.

Sastav obavještajnih službi sastoji se iz:
- rukovodećih i upravnih organa,
- izvršnih organa,
- agenture i
- specijalne snage.

Glavni rukovodeći organ nalazi se na vrhu obavještajne službe, kojom rukovodi direktor ili načelnik, ranga ministra ili generala najvišeg čina. Načelnik uprave ima jednog od dva zamjenika i više pomoćnika, koji su istovremeno rukovodioci pojedinih sektora. Sektor sačinjavaju referenti za određene geografske cjeline, tj. za jednu ili više manjih zemalja koje se obavještajno istražuju.
Pored sektora čije zadatak, operativna istraživanja, postoje i:
- operativni organi;
- planski organi;
- analitički organi;
- materijalno-finansijski;
- kadrovski organi;
- organi za specijalne zadatke.

Operativni organi imaju zadatak da organizuju i rukovode operativnim radom vezano za sva pitanja koja su od velikog interesa za zemlju i inostranstvo. Takođe, ovi organi često organizuju obavještajne poduhvate i obrazuju obavještajne centre, podcentre i punktove u inostranstvu ili na sopstvenoj teritoriji.
Planski organi, se bave planiranjem za potrebe službe o pitanjima obavještajnog obuhvata, izvođenja specijalnih akcija, materijalno-finansijskim i drugim pitanjima.
Analitički organi, predstavljauju najvažnije organe i oni se bave izučavanjem, analizom i obradom podataka. Na osnovu svega toga sastavljaju se izvještaji za rukovodstvo službe.
Materijalno-finansijski organ, ima zadatak da se brine o finansijskim poslovima i da obezbeđuje dovoljne količine stranog novca za potrebe službe. Ponekad se ovaj organ bavi i falsifikovanjem stranih novčanica, nakon čega ih operativni organi rasturaju u drugoj zemlji.
Kadrovski organi zaduženi su za kadravsku politiku službe.
Organi za specijalne zadatke, organizuju i sprovode razne vrste tajnih akcija i sprovodi ih prema drugim zemljama, a to su, terorizam, diverzija, izazivanje krize...

Izvršni organi nalaze se u tajnosti i izvršavaju obavještajne zadatke, ti organi su:
- obavještajni centar,
- obavještajni podcentar i
- obavještajni punkt.

Obavještajni centar istražuje određeni region vezano za pitanja obavještajnog interesa i da izvode druge akcije iz djelokruga rada obavještajne službe. Uglavnom su to mjesta sa značajnim operativnim i strategijskim pravcima. Za sjedište se uzima grad, po mogućnosti u centru regiona ili pravac koji vodi do tog regiona. Ovaj centar može biti formiran u zemlji i inostranstvu, gdje se u inostranstvu pojavljuje kao tajna organizacija koju je veoma teško otkriti. Obično se pojavljuje u diplomatskim predstavništvima, raznim firmama i agencijama...
Obavještajni podcentar, predstavlja sastavni dio obavještajnog centra i koristi se za obavještajni obuhvat jednog pravca ili manjeg prostora. Njega sačinjavaju manje grupe operativaca, koji su sličnog sastava kao i centar. Oni se lociraju van sjedišta centra i izvršavaju zadatke za potrebe obavještajnog centra.
Obavještajni punkt, čini grupa opertivaca od 2-4 člana, koji imaju privremenu funkciju u obavljanju konkretnog zadatka. Formiran je od strane obavještajne službe van centra, a može biti formiran i od strane centra.

Agentura, ima zadatak prikupljanja tajnih podataka o situaciji u drugim zemljama, oni su obično državljani te zemlje u kojoj se djeluje, tako da su u mogućnosti da obavljaju te zadatke. Agentura se formira od strane obavještajaca tj. operativaca, od građana drugih zemalja, od građana bez državljanstva i od građana sopstvene zemlje. Ona može biti aktivna i konzervativna. Aktivna djeluje u miru i u ratu, a konzervativna djeluje samo u slučaju potrebe.

Specijalne snage, imaju zadatak da izvršavaju posebne zadatke obavještajnih službi. U grupu specijalnih snaga ulaze:
- grupe za gerilska i antigerilska dejstva;
- grupe za prepadna dejstva;
- diverzantske jedinice;
- jedinice za elektronsku špijunažu;
- jedinice za civilne poslove
- jedinice za psihološko-propagandno djelovanje i sl.

Prethodno objašnjenu organizaciju obavještajnih službi, ćemo prikazati i na šemi.

Šema 1. Organizacija obavještajnih službi

6. OSNOVNI PRINCIPI RADA OBAVJEŠTAJNIH SLUŽBI

Principi rada utvrđuju se na osnovu opšte političke koncepcije države, političkih, vojnih i drugih ciljeva jedne države prema drugim državama , uloge obavještajne službe u njihovoj realizaciji, kao i iz karakteristika obavještajne i subverzivne djelatnosti.

Rad obavještajnih službi zasniva se na sledećim principima:
- Sveobuhvatnost u radu;
- Neprekidnost i intezitet djelovanja;
- Cilj opravdava sredstvo;
- Infiltracija i agresivnost pri izvršavanju zadataka;
- Objektivnost, vjerodostojnost i provjera;
- Pravovremenost u radu;
- Originalnost u postupcima;
- Tajnost rada;
- Planiranje zadataka;
- Gradiranje-razvrstavnje zadataka;
- Centralizacija rada i rukovođenje;
- Relativna samostalnost u djelovanju;
- Specijalizacija u radu;
- Timski rad.

Sve navedene principe ćemo detaljno objasniti u sledećem dijelu.

1. Sveobuhvatnost u radu, gdje obavještajne službe pokušavaju obavještajno da obuhvate sva područja života i rada drugih zemalja, bez obzira na tekuće i trenutne potrebe. Sveobuhvatnost se primjenjuje kako po ciljevima obavještajnog interesa, tako i po prostoru koji se obavještajno obrađuje. Ovim principom prikupljaju se podaci o stanju, položaju i prilikama u drugim zemljama.

2. Neprekidnost i intezitet djelovanja, u ovom principu govori se o neprekidnosti djeovanja i kontuiteta rada koji se uvijek održava. U zavisnosti od odnosa stanja između pojedinih država, u intezitetu djelovanja može doći do promjena. Primjer je, zategnuta međunarodna situacija gdje dolazi do vrlo intezivnog obavještajnog djelovanja.

3. Cilj opravdava sredstva, ovaj princip je najviše primjenjen u obavještajnim službama velikih sila, međutim treba napomenuti da i u ostalim službama ovaj princip se primjenjuje. Ovaj princip predstavlja jedan vid agrasive, jer da bi ove službe ostvarile svoje ciljeve spremne su na sve uključivši i: ucjenjivanje građana drugih zemalja, insceniranje raznih situacija kao što su sudski procesi, povrede tuđih teritorija, ubistva i kidnapovanje, i tako sve do provociranja oružanih intervencija.

4. Infiltracija i agresivnost pri izvršavanju zadataka, često se dešava da službe neke zemlje imaju pretezije prema drugoj zemlji, pa pokušavaju na svaki način da inflitiraju u njihove redove.
U mirnodopskim uslovima inflitracija se vrši u dva pravca:
- Nastoje se inflitirati u u obavještajni i bezbednosni sistem drugih zemalja
- Nastoje se inflitirati i obezbjediti pozicije u svim ostalim političkim, vojnim privrednim, naučnim, kulturnim i drugim sredinama toga društva.

Ove službe takođe teže masovnoj inflitraciji odakle proističe agresivnost u izvršavanju zadataka. Drsko i energično prodiru u institucije drugih zemalja (protivnika), koje donose značajne odluke, kako bi se izbjeglo pasivno iščekivanje događaja.

5. Objektivnost, vjerodostojnost i provjera, je princip koji zahtijeva od obavještajnih službi da prikupe sve vjerodostojne i objektivne podatke o stanju za koje postoji određeni interes. Da bi se ovaj princip primjenjivao mora da postoji provjera svih podataka od tri strane. Ovaj princip zavisi od pojedinaca koji često lično i subjektivno gledaju na određena pitanja.

6. Pravovremenost u radu, je veoma bitan princip iz razloga što svi podaci moraju biti prikupljeni na vreme i dostavljeni obavještajnim službama, u suprotnom zakašnjeli podaci gube svoju vrijednost.

7. Orginalnost u postupcima, tj. originalno rješenje kome teže sve službe. Da ne bi došlo preuzimanje akcije od druge strane, svaki korak svoje aktovnosti detaljno priprema, ne prepuštajući ništa slučaju niti improvizaciji.

8. Tajnost rada, odnosi se na tajno čuvanje podataka, ali tajno se podrazumijeva samo ako druga strana nezna gdje se nalaze ti podaci u suprotnom se ne smatra tajnom. Zato obavještajne službe pored mjera bezbednosti koriste se i obmanom dezinformacija suprotne strane, koje doprinosi veći stepen tajnosti obavljanja zadataka.

9. Planiranje zadataka, zadaci se planiraju na osnovu odluka, naređenja ili zapovesti nadležnih državnih organa. Takođe se vrši i na osnovu procjene obavještjne situacije. Planiranju podliježu zadaci koje treba realizovati i metod postupanja onih koji se angažuju pri izvršavanju pojedinih zadataka. Nisu dozvoljeni samoinicijativni postupci, ako unaprijed nisu planirani iz razloga što se mora predvidjeti svaki mogući korak i dobro analizirati dalja akcija.

10. Gradiranje ili razvrstavanje zadataka, zadaci se razvstavaju prema značaju i karakteru. Gradiranje zadataka se vrši na strategijske, operstivne i taktičke po jednoj, i na političke, vojne, ekonomske i druge zadatke po drugoj osnovi.

11. Centralizacija rada i rukovođenja, zavisno od karaktera organizacije državne uprave , centralizacija je kod jednih zemalja više, a kod jednih manje prisutna. To je nužnost koja izvire iz prirode obavještajnog rada, mada može da bude i smetnja naročito u ratnim uslovima. Upravo zbog toga princip centralizacije, iako je nužan nije uvijek i svugdje do kraja primjenjen.

12. Relativna samostalnost u djalovanju, primjenjuje se u situaciji djelovanja određenih obavještajnih službi i organa čija uloga i namjena zahtijevaju takav status. Svaka resorna obavještajna služba i vojno obavještajna služba su relativno samostalne u svom radu. To se apsorbuje kroz prirodu njihovog posla, jer se za potrebe neke jedinice obavještajno radi i na osnovu odluke komadanta te jedinice, a ne samo na osnovu zadataka višeg obavještajnog organa.

13. Specijalizacija u radu, nastala je na osnovu sveobuhvatnosti u radu. Takođe obavještajno praćenje i istraživanje velikog broja pitanja stručnog karakterazahtijeva uže stručni prilaz pojedinim problemima. Zato se specijalizacija u radu primjenjuje u svim aktivnostima obavještajnih službi, s ciljem maksimalnih kvalifikovanim rezultata rada za najkraće vrijeme.

14. Timski rad, nastaje zbog potrebe specijalizacije u radu obavještajnih službi. Cilj je da se za kraće vrijeme, riješe mnoga obavještajna pitanja uz minimalni rizik.

ZAKLJUČAK

Organizacija obavještajnih službi bilo koje zemlje prilagođena je potrebama i politici te zemlje. Struktura organizacije je dosta slična u svim zemljama i ona se može izraziti kao horizontalna i vertikalna organizacija.
Kao što sam već napomenuo organizacija obavještajnih službi sastoji se iz 4 djela. Rukovodeći organi se nalaze na čelu organizacije, i u okviru njihove strukture ulaze (uprava, sektori, odjeljenja i organi). Izvršni organi su drugi važan dio organizacije obavještajnih službi, koji posluje u tajnosti, i u njihov sastav ulaze (obavještajni centri, podcentri, punktovi i operativci). Agentura predstavlja specifičan dio organizacije obavještajnih službi. Ona može biti aktivna i konzervativna. Specijalne snage su u nadležnosti političkog i vojno-bezbedonosnog vrha zemlje, u njen sastav ulaze razne vrste jedinica.
Obavještajne službe se u svojoj djelatnosti pridržavaju određenih principa koji nisu uvjek i svugdje utvrđeni službenim pravilima i uredbama. Za rad obavještajnih službi bitno je da se pridržavaju tih principa, da bi ostvarili svoje zadatke na način koji je naveden u principima. Postoje i neki principi koji zastupaju agresivnost i nasilnost, kao što je princip „cilj opravdava sredstva“.
Prema svemu navedenom zaključuje se da je organizacija veoma bitna za sve obavještajne službe u bilo kojoj zemlji, jer na osnovu njih se sprovode zadaci i aktivnosti tih službi. A da bi se ta organizacija sprovela u najboljem mogućem redu. Primjenjuju se određeni principi, koji stoje na raspolaganju obavještajnim službama.

LITERATURA

Dr. Stajić Ljubomir.: Osnovi bezbednosti, Beograd, 2006.
Internet: Wikipedija

preuzmi seminarski rad u wordu » » » 

Besplatni Seminarski Radovi

SEMINARSKI RAD