Poreske olakšice i poreski stimulansi

Poreske olakšice i poreski stimulansi predstavljaju deo zakonskog opisa poreskog činjeničnog stanja. Naime, ovaj fenomen je pored ostalih elemenata bitan deo za stvaranje određene ekonomske, pravne i poreske situacije koja mora postojati da bi oporezivanje, uopšte, moglo postojati.
Zakonski opis poreskog činjeničnog stanja predstavlja ukupnost apstraktinih predpostavki u poreskim zakonima, čijim konkretnim ostvarenjem nastupaju određene poresko pravne posledice. Poreska obaveza na strani poreskog dužnika nastaje samo onda kada se mogu utvrditi konkretne činjenice ili događaji pravnog ili ekonomskog života, koji se mogu podvesti pod zakonski opis poreskog činjeničnog stanja.
Zakonski opis poreskog činjeničnog stanja obuhvata:
• Poreskog poverioca,
• Poreskog dužnika,
• Poresku osnovicu,
• Poresku stopu,
• Poreski objekat i
• Poreske olakšice.

Kao što vidite u datom nabrajanju, poreske olakšice su na zadnjem, ali i ne manje bitnom mestu u zakonskom opisu poreskog činjeničnog stanja. Država iz različitih razloga daje poreske stimulanse i olakšice pravnim i fizičkim licima. Obično je u pitanju povećanje ekonomske stabilnosti, poboljšanje investicija, podsticaj malim i srednjim preduzećima i niz drugih razloga.

Poreski podsticaji po pravilu se definišu kao poreski ustupak javne vlasti (države) određenom poreskom obvezniku u pogledu poreske osnovice i poreske stope da bi se iskoristila poreska beneficija (korist) sa ekonomskim i socijalnim motivima. Poreski podsticaji su važni kako za zemlje uvoznice kapitala tako i za zemlje izvoznice kapitala, pogotovo one zemlje koje žele da podrže napore zemalja uvoznica kapitala, da privuku inostrane investicije finansiranja izvoza koje vode poreklo sa njihove teritorije.

Poreska olakšica predstavlja ustupak koji čini država u pogledu poreskog obveznika, poreske osnovice, poreskih stopa ili iznosa poreskog prihoda, sve to u poređenju sa opštim režimom ova četiri elementa koja bi zakonom bio uređen u odsustvu olakšice.

1. PORESKE OLAKŠICE

 

U praksi savremenih poreskih sistema postoje brojne podsticajne mere kojima se poreski teret olakšava (beneficije) ili kojima se poreski obveznik oslobađa poreske obaveze. Po pravilu, ove mere služe za ostvarivanje ekstrafiskalnih ciljeva poreza, kao što su privredni rast i anticiklični efekat. Poreski stimulansi (olakšice) se po pravilu odnose na:
• odlaganje plaćanja poreza,
• sniženje poreske stope,
• izuzimanje iz dohotka,
• odbijanje od dohotka,
• investicioni poreski krediti.

Odlaganje plaćanja poreza za pojedine poreske obveznice može imati istu validnost kao i poreska oslobođenja u zavisnosti od dužine perioda poreskog odlaganja, jer se dugoročno poresko oslobađenje faktički svodi na efekat ukinutog poreza.

Problem amortizacije zauzima centralno mesto u fiskalnoj politici podsticaja investicionih aktivnosti, budući da je za poreske obveznike izuzetno važno pitanje odbitka iznosa kapitalnih rashoda od poreske osnovice.

Odlaganje plaćanja poreza u suštini reprezentuje davanje beskamatnog zajma investitorima, dok ubrzana amortizacija izražava oproštaj poreza.

U finasijskoj praksi razvijenih zemalja primenjuju se brojni mehanizmi odlaganja plaćanja poreza, kao što su:
• ubrzana amortizacija,
• preferencijalni tretman,
• nerealizovane ukapitalisane dobiti,
• poreski tretman gubitaka i
• investicione rezerve.

Metod ubrzane amortizacije po pravilu je opredeljen propisanim vremenom otpisa osnovnih sredstava (vremenski raspored amortizacije) i izbora odgovarajuće formule za obračunavanje amortizacije.
Postupak preferencijalnog poreskog tretmana dobiti ostvarene po osnovu rasta cena hartija od vrednosti (naročito državnih obveznica), kao vid podsticanja investicione aktivnosti, opravdava se samo u slučaju mogućeg određivanja posebne namene plasmana ukapitalisanih prihoda.

Mogućnost prenošenja gubitaka unazad ili unapred, kao namena za spremnost za preuzimanje razlika. Kompenziranje gubitaka se u praksi ostvaruje putem dopuštanja obveznicima poreza na profit da među troškovima poslovanja u tekućem poslovnom periodu mogu prikazati i preneseni gubitak iz predhodnih godina i na taj način umanjiti poresku osnovicu.

Investicione rezerve poreskim obveznicima omogućuju svake godine da mogu izdvojiti određeni iznos profita u poseban fond rezervi za buduće investicije.

Sniženja poreske stope omogućavaju mogućnost edukacije poreskog tereta smanjenjem zakonske poreske stope.

Investicioni poreski kredit, kao poreski stimulans omogućuje kompaniji koja investira da dobije naknadu na ime poreza koji bi inače platila. Obično se obvezniku dopušta da svoju poresku obavezu umanji za iznos koji odgova određenom procentu vrednosti investicije.

U svim savremenim poreskim sistemima poreskim obveznicima se iz različitih razloga pružaju raznovrsne poreske povlastice, kojima se njihov poreski teret umanjuje u odnosu na situaciju koja bi postojala da povlastica nije odobrena. Takve se povlastice se nazivaju poreskim olakšicama. Poreska olakšica predstavlja ustupak koji čini država u pogledu poreskog obveznika, poreske osnovice, poreskih stopa ili iznosa poreskog prihoda, sve to u poređenju sa opštim režimom ova četiri elementa koja bi zakonom bio uređen u odsustvu olakšice.

Motivi radi kojih se poreskim obveznicima čine ovakvi ustupci različite su prirode. Od posebne važnosti su mere kojima se nastoje stimulisati ekonomski rast i ublažiti regionalni i sektorski disparitet u privredi. Takva vrsta poreskih olakšica naziva se poreskim investicionim podsticajima.

Poreske olakšice mogu biti i socijalnopolitičkog karaktera, kada se, diferenciranim tretmanom poreskih obveznika, favorizuju oni čija je ekonomska snaga manja, a diskriminišu oni sa većim dohotkom ili imovinom.

Poreske olakšice mogu se klasifikovati na različite načine.

Jedan od mogućih načina klasifikovanja poreskih podsticaja počiva na vezivanju svakog poreskog „ustupka“ za određeni porez. Otuda se razlikuju poreske olakšice u okviru poreza na dobit korporaciju, u okviru poreza na dohodak fizičkih lica, poreza na imovinu, poreza na promet.

Sa stanovišta dužine trajanja, poreske olakšice se mogu podeliti na trajne i privremene.

Poreske olakšice mogu se klasifikovati i prema tome da li se pružaju u celoj državi ili samo u pojedinim granama delatnosti ili regionima. U tom kontekstu u mnogim državama obavezuju se specijalne ekonomske zone u kojima se, pored carinskih, deviznih i drugih stimulacija, investitorima pružaju posebni poreski podsticaju.

1.1. Olakšice u pogledu poreskog obveznika

U pitanju su olakšice koje se daju obveznicima koji se nađu u situaciji predviđenoj zakonskim opisom činjeničnog stanja (npr. poresko oslobođenje za novoosnovano preduzeće).

1.2. Olakšice u pogledu poreske osnovice

Olakšice u pogledu poreske osnovice se javljaju u dva oblika:
• Izuzimanje. Ovaj mehanizam predstavlja izuzimanje. Kod njih se određeni objekti isključuju iz obuhvata oporezivanja (npr. naknada štete na dohodak građana, prodaja reprodukcionog materijala kod poreza na promet, prihodi od kamate po osnovu javnog zajma kod poreza na dobit korporacije i poreza na dohodak građana).
• Odbici. Reč je o izvesnim stavkama koje se oduzimaju u postupku određivanja poreske osnovice (npr. umanjenje osnovice za deo izvršene investicije, odbitak troškova amortizacije, odbitak normiranih troškova od prihoda po osnovu autorskih prava i prava indusrijske svojine).

1.3. Olakšice u pogledu visine poreske stope

Olakšice u pogledu visine poreske stope pružaju se u vidu posebnog sniženja stope obveznicima koji se nađu u situaciji predviđenoj zakonskim opisom činjeničnog stanja (npr. snižena poreska stopa u tzv. „malim preduzećima“, posebna poreska lestvica za zajednički dohodak supružnika) ili pojedinim vrstama dohotka (npr. u Austriji se prihodi fizičkog lica od dividendi oporezuju polovinom poreske stope koja se primenjuje na ostali dohodak).

1.4. Olakšice u pogledu visine obračunatog poreza

Olakšice u pogledu visine obračunatog poreza nazivaju se poreskim kreditom. Poreski krediti predstavlja umanjenje poreskog duga. On se može odobriti poreskom obvezniku bilo u vidu odbijanja određene sume od iznosa dugovanog poreza, bilo u vidu konpenzacije obveznikovog poreskog potraživanja prema državi sa njegovim poreskim dugom.

Tokom osamdesetih godina u zemljama-članicama OECD sprovođene su fiskalne reforme, u kojima je dominirao suprotan pristup. On je počivao na ideji – koja je dominantna u savremenoj finansijskoj teoriji – da bi poreska osnovica morala biti što šira, a poreske stope što niže. Proširivanje poreske osnovice obrazlaže se time što porezi tako postaju pravičniji (jer se eliminišu brojne olakšice često pružane mimo čvrstih kriterijuma), efikasniji (jer će alokacije resursa zavisiti od dejstva tržišnih sila, a ne od poreskih pogodnosti) i jednostavniji (jer se i obveznici i poreski organi mogu lakše snalaziti u uslovima kada su odstranjena brojna odstupanja od opšteg pravila).

2. PORESKI STIMULANSI

U fiskalnoj ekonomiji poreski stimulasi zauzimaju centralno mesto u kreiranju operativne razvojne politike. Fiskalni menadžment je, stoga, i skoncentrisan na podsticajno oporezivanje biznisa. Razvojna poreska politika savremenog sveta danas već polaže svoj najteži ekonomski ispit na planu promovisanja preduzetništva i menadžerstva. Moderno upravljanje porezima, u funkciji razvoja preduzetničke aktivnosti i investicionog ciklusa, u zemljama izvoznicama kapitala i zemljama uvoznicama kapitala je posledica preorjentacije poreske politike sa čisto funkcije razvoja stabilizacionih ciljeva.

Poreski podsticaji po pravilu se definišu kao poreski ustupak javne vlasti (države) određenom poreskom obvezniku u pogledu poreske osnovice i poreske stope da bi se iskoristila poreska beneficija (korist) sa ekonomskim i socijalnim motivima. Poreski podsticaji se uobičajeno klasifikuju prema oblicima preduzetničkih aktivnosti i vrstama investicija i to za:
• Investicije preko kompanija sa statusom filijale,
• Investicije kroz specijalizovane investicione fondove ili trustove,
• Investicije preko učešća u portfoliju,
• Investicije preko ogranaka poslovne jedinice,
• Investicije kroz ortakluk,
• Produžavanje roka na koji se odobrava zajam,
• Sporazume o transferu tehnologije,
• Obučavanje i pružanje visokostručnih znanja.

Prema posmatranju različitih faza preduzetničkog poduhvata (podsticaja u investicionom periodu ili u periodu pre nego što je investiciona aktivnost počela, podsticaj u periodu obavljanja aktivnosti i podsticaj u periodu po okončanju aktivnosti). Prema posmatranju svake vrste poreza (podsticaj u odnosu na porez na dohodak, porez na zarade, porez na imovinu, porez na promet, carine, doprinose za socijalno osiguranje, takse i dr.). Prema korisniku podsticaja (preduzeće koje investira i investitor koji obezbeđuje sredstva) i prema dužini trajanja (trajni podsticaji, privremeni podsticaji, kratkorocni podsticaji, dugoročni podsticaji itd.). U tom kontekstu svakako ne treba ispustiti iz vida podsticaje koji su destinisani u pojedinim regionima ili određenim grupama; podsticaje sa globalnim sektorskim i strukturnim učincima, podsticaje na makro i mikro nivou, podsticaje na internom i eksternom planu i sl.
Poreski podsticaji mogu imati različite ciljeve kao i različite oblike:
• Investicione premije,
• Prenošenje gubitaka unapred,
• Poreski raj,
• Poresko oslobođenje,
• Umanjenje poreza,
• Olakšice putem posebnog režima akumulacije,
• Prenošenje gubitaka,
• Odbijanje posebnih troškova od iznosa poreza,
• Neoporezive rezerve za buduće investicije,
• Povraćaj poreza za slučaj reinvestiranja.

Investicione premije se uobičajeno daju u vidu investicionih kredita i gotovinskih transfera. Investicioni kredit se po pravilu daje na kredit buduće investicione obaveze, dok se gotovinski transferi isplaćuju u vidu subvencije. Moguća je i refundacija poreza ukoliko se u inicijalnoj fazi pojavi profit. U prvoj godini poslovanja u načelu se ne pojavljuju profit, pa samim tim, i poreska obaveza. U fiskalnoj praksi savremenih zemalja i gotovinski krediti kao i oblici poreskih podsticaja, koriste se u samom procesu finansiranja programiranih objekata, infrastrukture i planiranog broja radnih mesta.

U strukturu fiskalnih podsticaja ulaze i mogućnosti prenošenja gubitaka unapred. Prenošenje gubitaka na teret profita u narednim godinama konvenira biznisu. Umanjenje poreske obaveze u kasinijem vremenskom porezu je svojevrsna nagrada za biznis u narednim godinama poslovanja novog preduzeća, ili bilo kojeg drugog oblika preduzetništva, pošto se ne ostvaruje profit već gubitak.

Poresko oslobođenje i poreski raj, kao i oblici poreskih podsticaja, obično omogućavaju oporezivanje profita po tzv. nultoj poreskoj stopi na određeni broj godina, odnosno dozvoljavaju mogućnost da se profit ne oporezuje na određeno vreme nezavisno od toga da li je uopšte ostvaren profit ili nije. U prvom slučaju troškovi amoritzacije osnovnih sredstava se uobičajeno iskazuju po odgovarajućim propisima. U drugom slučaju pak amortizacija osnovnih sredstava se ne vrši za vreme trajanja dotičnog poreskog podsticaja. U oba slučaja, dakle, reč je o različitim oblicima neoporezivanja.

Prenošenje gubitaka unazad kao poreski podsticaj, podrazumeva davanje institucionalnih mogućnosti preduzeću da gubitke iz ranijih godina ili poslednje godine „prebije“ na teret profita iz predhodnih godina.
„Prenošenje gubitaka unazad može prouzrokovati brzo poboljšanje likvidnosti preduzeća, ukoliko ono može zahtevati refundaciju poreza koje je ranije platilo na profite iz predhodnih godina. I maksimalan iznos gubitaka koji se mogu preneti unazad i broj godina na koje je prenošenje dopušteno mogu se fiksirati da bi se tako ograničila nesigurnos u budžetu date zemlje“

Umanjenje poreza i povraćaj poreza na slučaj reinvestiranja, kao oblici poreskih podsticaja, ustvari predstavljaju oporezivanje profita po nižoj poreskoj stopi za odeđen broj godina (ili se samo jedan deo profita preduzeća podvrgava oporezivanju, kao alternativno rešenje), odnosno davanje mogućnosti za potpunu ili delimičnu refundaciju poreza ukoliko preduzeće reinvestira određeni deo profita nakon obavljene raspodele profita i plaćenog poreza.

Odbijanje posebnih troškova od iznosa poreza (a ne od bruto dohotka) jeste jedan od poreskih podsticaja ali sa privilegovanim poreskim tretmanom pojedinih aktivnosti preduzeća. Troškovi za istraživanje, razvojni troškovi za obuku specijalizovanog osoblja i troškovi za tehnološke inovacije predstavljaju odbitne troškove od poreza.

Neoporezive rezerve za buduće investicije i poreski tretman skrivenih rezervi su specijalni slučajevi u procesu sticanja prava na poreski podsticaj. U prvom slučaju reč je o formiranju rezervi za buduće investicije, koje se odbijaju od profita godinama koje predhode godini investiranja preduzeća. Po završetku investicije rezerve se po pravilu pretvaraju u postrojenja, koja se nabavljaju tokom narednih nekoliko godina. U drugom slučaju, po završetku preduzetničke aktivnosti, neoporezivanje (neporeski tretman) skrivenih rezervi koje ustvari predstavljaju uvećanu vrednost kapitala, predstavalja značajan poreski podsticaj, odnosno garanciju države za uvoz inostranog kapitala.

Konačno, olakšice putem posebnog režima amortizacije su atraktivan segment poreskih podsticaja. „Posebna amortizacija“ se obično definiše „kao primena bilo koje šeme amortizacije koja odstupa od šeme amortizacije koja se jedino zasniva na dužini veka korisnog trajanja poslovnog sredstva.“

„Trenutna (puna) amortizacija“ omogućava odbijanje svih sto posto troškova poslovnog sredstva u godini nabavke, dok „ubrzana amortizacija“ nudi mogućnost da se ubrza otpis dopuštanjem visokih stopa amortizacije u godini nabavke i u toku narednih nekoliko godina. Posebne varijante predstavljaju „dodatna amortizacije“, „amortizaciono odobravanje“, „privremena amortizacija“ .

„Dodatna amortizacija“se zaračunava preko „normalne“ amortizacije. „Amortizaciono odobravanje“, kao vrsta posebne amortizacije je metod kod koji se iznos stvarnih troškova nabavke poslovnog sredstva uvećava za određeni procenat, pa se na takvu osnovicu primenjuju uobičajene stope amortizacije. Time se omogućava ravnomerna raspodela odbitaka na ime amortizacije u dužem vremenskom periodu. Konačno, prevremena amortizacija kao kombinacija instrumenata investicionih rezervi i amortizacije, omogućava da se osnovno sredstvo amortizuje pre njegove nabavke, s tim da se iznos prevremene amortizacije odbija od iznosa troškova nabavke, onda kada poslovno sredstvo uistinu bude kupljeno. U celini posmatrano, prezentirane šeme posebne amortizacije odražavaju specifične poreske podsticaje privatnih investicija, koji dolaze do izražaja u docnijem stadiumu poslovne aktivnosti kada su profiti sposobno jaki za apsorbovanje pogodnosti odbitaka na ime amortizacije iz ponuđenih šema.

3. PORESKI PODSTICAJI IZVOZA I UVOZA KAPITALA

Poreski podsticaji su važni kako za zemlje uvoznice kapitala tako i za zemlje izvoznice kapitala, pogotovo one zemlje koje žele da podrže napore zemalja uvoznica kapitala, da privuku inostrane investicije finansiranja izvoza koje vode poreklo sa njihove teritorije (teritorije zemlja izvoznica kapitala). U ovom kontekstu koriste se sledeći poreski podsticaji:
• Neoporezive rezerve za buduće investicije,
• Investicione premije,
• Rezerve na ime gubitaka od poduhvata u zemlji u razvoju,
• Opšta investiciona rezerva,
• Valorizaciono umanjenje,
• Neoporezivi transferi sredstava koji sadrže skrivene rezerve,
• Amortizacija uz niske fiktivne anuitete i dr.

Neoporezive rezerve za buduće investicije predstavljaju sistem stvaranja neoporezivih rezervi za buduće investicije preduzeća zemlje izvoznice kapitala koja proširuje aktivnost u zemlji uvoznici kapitala. Ovi poreski podsticaji su izuzetno značajni za mala i srednja preduzeća koja se finansijski pripremaju za proširenje preduzetničke aktivnosti na teritoriji zemalja uvoznica kapitala.

Opšta investiciona rezerva, kao poreski podsticaj, predstavlja mogućnost koja se pruža preduzeću zemlje izvoznice kapitala da u godini kojoj vrši investicije u zemlji uvoznici kapitala stvori u svojoj zemlji rezervu koju odbija od profita, a koja će biti obračunata kao određeni procenat investiranog iznosa. Ono što važi za gotovinski transfer i investicioni kredit kao i poreski podsticaji koji se pružaju u zemljama uvoznicama kapitala u načelu važi i za situaciju kada se investicione premije omogućavaju u zemljama uvoznicama kapitala u načelu važi i za situaciju kada se investicione premije omogućavaju u zemljama izvoznicama kapitala na ime investicija koje njihova preduzeća vrše u zemljama uvoznicama kapitala. Razlika je jedino u tome što preduzeće investitor prima investicionu premiju u svojoj zemlji.

Neoporezivi transfer sredstava koja sadrže skrivene rezerve predstavlja poreski podsticaj koji se daje preduzeću iz zemlje izvoznice kapitala koja proširuje poslovnu aktivnost u zemlji uvoznici kapitala.
Oporezivanje skrivenih rezervi kapitala sadržanih u sredstvima koja se transferišu u inostranstvo jeste praksa u najvećem broju zemalja. Trasfer ovakvih sredstava mogao bi se olakšati ukoliko bi vlada zemlje izvoznice kapitala dopustila stvaranje rezerve privremene ili trajne prirode, za iznos transferisanog profita i na taj način, omogućila ili odlaganje ili stvarno neplaćanje poreza.

Valorizaciono umanjenje, kao poreski podsticaj, održava određenu vrstu amortizacione rezerve na vrednost investicija u zemlji uvoznici kapitala pod uslovom da ne dođe do pada vrednosti investicija. Preduzeće investitor može da u godini u kojoj investira u zemlji uvoznici kapitala formira rezervu koju odbija od profita (do iznosa koji je utvrdila vlada zemlje izvoznica kapitala), koja se ne mora rasformirati sve dok se ne okončaju investicije u zemlji uvoznici kapitala. Transakcija se svodi na efektivnu podelu rizika između preduzeća investitora i vlade zemlje izvoznice kapitala u formi odlaganja plaćanja poreza u određenom procentu od investicije koja se vrši u zemlji uvoznici kapitala od strane preduzeća iz zemlje izvoznice kapitala.

Rezerve na ime gubitaka od poduhvata u zemljama u razvoju javljaju se kao poreski podsticaj samo onda kada vlada zemlje izvoznice kapitala pruža podsticajnu meru koja omogućava da se gubitci mogu u bilo kom obliku uzeti u obzir. U pravilu gubici koji su ostvareni u zemlji uvoznici kapitala ne priznaju se u zemlji izvoznici kapitala, čak i onda kada se primenjuju tzv. sistem oporezivanja svetskog dohotka. Podsticaje koje zemlja izvoznica kapitala može pružiti svom preduzeću po okončanju preduzetničke aktivnosti u zemlji uvoznici kapitala u osnovi se svodi na preferencijalni tretman.

Z A K Lj U Č A K

U fiskalnoj ekonomiji poreski stimulasi zauzimaju centralno mesto u kreiranju operativne razvojne politike. Fiskalni menadžment je, stoga, i skoncentrisan na podsticajno oporezivanje biznisa. Razvojna poreska politika savremenog sveta danas već polaže svoj najteži ekonomski ispit na planu promovisanja preduzetništva i menadžerstva. Moderno upravljanje porezima, u funkciji razvoja preduzetničke aktivnosti i investicionog ciklusa, u zemljama izvoznicama kapitala i zemljama uvoznicama kapitala je posledica preorjentacije poreske politike sa čisto funkcije razvoja stabilizacionih ciljeva.

Investicione premije se uobičajeno daju u vidu investicionih kredita i gotovinskih transfera. Investicioni kredit se po pravilu daje na kredit buduće investicione obaveze, dok se gotovinski transferi isplaćuju u vidu subvencije.

U strukturu fiskalnih podsticaja ulaze i mogućnosti prenošenja gubitaka unapred. Poresko oslobođenje i poreski raj, kao i oblici poreskih podsticaja, obično omogućavaju oporezivanje profita po tzv. nultoj poreskoj stopi na određeni broj godina, odnosno dozvoljavaju mogućnost da se profit ne oporezuje na određeno vreme nezavisno od toga da li je uopšte ostvaren profit ili nije.

Prenošenje gubitaka unazad kao poreski podsticaj, podrazumeva davanje institucionalnih mogućnosti preduzeću da gubitke iz ranijih godina ili poslednje godine „prebije“ na teret profita iz predhodnih godina.

Umanjenje poreza i povraćaj poreza na slučaj reinvestiranja, kao oblici poreskih podsticaja, ustvari predstavljaju oporezivanje profita po nižoj poreskoj stopi za odeđen broj godina (ili se samo jedan deo profita preduzeća podvrgava oporezivanju, kao alternativno rešenje), odnosno davanje mogućnosti za potpunu ili delimičnu refundaciju poreza ukoliko preduzeće reinvestira određeni deo profita nakon obavljene raspodele profita i plaćenog poreza.

U svim savremenim poreskim sistemima poreskim obveznicima se iz različitih razloga pružaju raznovrsne poreske povlastice, kojima se njihov poreski teret umanjuje u odnosu na situaciju koja bi postojala da povlastica nije odobrena. Takve se povlastice se nazivaju poreskim olakšicama. Poreska olakšica predstavlja ustupak koji čini država u pogledu poreskog obveznika, poreske osnovice, poreskih stopa ili iznosa poreskog prihoda, sve to u poređenju sa opštim režimom ova četiri elementa koja bi zakonom bio uređen u odsustvu olakšice.

L I T E R A T U R A

Dejan Popović, „Poreski sistemi“, Beograd,1999.

Dr A. Milojević. „Javne finansije“. Zavod za grafičku Štampu, Tehničko-Metalurški fakultet, Sarajevo, 2000.

C. K. Brown i P. M. Jeckson, Public Sector Economics. Basil Blackwell, Oxford. 1999.

Dr M. Kranjec, Oporezivanje dobiti preduzeća, Institut za javne funkcije, Zagreb, 1990.

Dr Ž. Ristić, „Fiskalna ekonomija“, Savremena administracija, Beograd 1991.

E. Jehle, Uloga poreskih podsticaja i sličnih mera u poreskom sistemu, „Finansije“

Internet literatura:

www.vladars.ba

www.poreskauprava.rs

PROČITAJ / PREUZMI I DRUGE SEMINARSKE RADOVE IZ OBLASTI:

ASTRONOMIJA | BANKARSTVO I MONETARNA EKONOMIJA | BIOLOGIJA | EKONOMIJA | ELEKTRONIKA | ELEKTRONSKO POSLOVANJE | EKOLOGIJA - EKOLOŠKI MENADŽMENT | FILOZOFIJA | FINANSIJE |  FINANSIJSKA TRŽIŠTA I BERZANSKI    MENADŽMENT | FINANSIJSKI MENADŽMENT | FISKALNA EKONOMIJA | FIZIKA | GEOGRAFIJA | INFORMACIONI SISTEMI | INFORMATIKA | INTERNET - WEB | ISTORIJA | JAVNE FINANSIJE | KOMUNIKOLOGIJA - KOMUNIKACIJE | KRIMINOLOGIJA | KNJIŽEVNOST I JEZIK | LOGISTIKA | LOGOPEDIJA | LJUDSKI RESURSI | MAKROEKONOMIJA | MARKETING | MATEMATIKA | MEDICINA | MEDJUNARODNA EKONOMIJA | MENADŽMENT | MIKROEKONOMIJA | MULTIMEDIJA | ODNOSI SA JAVNOŠĆU |  OPERATIVNI I STRATEGIJSKI    MENADŽMENT | OSNOVI MENADŽMENTA | OSNOVI EKONOMIJE | OSIGURANJE | PARAPSIHOLOGIJA | PEDAGOGIJA | POLITIČKE NAUKE | POLJOPRIVREDA | POSLOVNA EKONOMIJA | POSLOVNA ETIKA | PRAVO | PRAVO EVROPSKE UNIJE | PREDUZETNIŠTVO | PRIVREDNI SISTEMI | PROIZVODNI I USLUŽNI MENADŽMENT | PROGRAMIRANJE | PSIHOLOGIJA | PSIHIJATRIJA / PSIHOPATOLOGIJA | RAČUNOVODSTVO | RELIGIJA | SOCIOLOGIJA |  SPOLJNOTRGOVINSKO I DEVIZNO POSLOVANJE | SPORT - MENADŽMENT U SPORTU | STATISTIKA | TEHNOLOŠKI SISTEMI | TURIZMOLOGIJA | UPRAVLJANJE KVALITETOM | UPRAVLJANJE PROMENAMA | VETERINA | ŽURNALISTIKA - NOVINARSTVO

  preuzmi seminarski rad u wordu » » »

Besplatni Seminarski Radovi