Porodica kao agens socijalizacije | seminarski diplomski

Ovo je pregled DELA TEKSTA rada na temu "Porodica kao agens socijalizacije". Rad ima 8 strana. Ovde je prikazano oko 500 reči izdvojenih iz rada.
Napomena: Rad koji dobjate na e-mail ne izgleda ovako, ovo je samo DEO TEKSTA izvučen iz rada, da bi se video stil pisanja. Radovi koje dobijate na e-mail su uređeni (formatirani) po svim standardima. U tekstu ispod su namerno izostavljeni pojedini segmenti.
Uputstvo o načinu preuzimanja rada možete pročitati OVDE.

 SADRŽAJ
Uvod.................................................................................................................................................2
Agensi socijalizacije........................................................................................................................3
Porodica kao agens socijalizacije.....................................................................................................3
Vaspitna atmosfera u porodici........................................................................................................4
Zaključak..........................................................................................................................................7
Literatura..........................................................................................................................................8
UVOD
Opšte je uverenje, i među stručnjacima i među laicima, da postupci prema deci, posebno roditeljski, u najvećoj meri oblikuju ličnost budućeg odraslog čoveka. Verovatno je nemoguće, i nepotrebno na jednom mestu sabrati sva istraživanja i pretpostavke o vezama između odnosa u porodici i kasnijeg razvoja ličnosti deteta. Frojd je većinu psihoanalitičkih pojmova koji se tiču razvoja ličnosti stavio u kontekst porodice. Alfred Adler, Karl Gustav Jung, Erik Erikson, kao i mnogi drugi psihoanalitičari, antropolozi i socijalni psiholozi svojim istraživanjima pokazali su na koje sve konkretne načine podizanje dece i odnos prema deci u porodici oblikuje pojedine osobine ličnosti kao što su: motiv postignuća, potreba za sticanjem, za moći, agresivnost, saradljivost, moralna svest, emocionalna stabilnost i sl., kao i ličnost u celini. Osobine i ponašanje objašnjavaju se principima klasičnog i instrumentalnog uslovljavanja, učenja po modelu i dr.,što se sve najčešće odvija u porodici.
Takođe, m eđu psiholozima postoji opšta saglasnost, da je uloga porodice u formiranju ličnosti od izvanrednog značaja, kao i da je pri tom najvažniji uticaj majke. U porodici, pod uticajem roditelja, dete stiče osnovne vrednosti i uči osnovne obrasce ponašanja.
AGENSI SOCIJALIZACIJE
A gensi (vršioci, posrednici) jesu društveni činioci koji predstavljaju zastupnike društva i kulture, koji neposredno utiču na proces socijalizacije. Za razliku od izvora socijalizacije, oni su samo prenosioci socijalizacije, koji su i sami određeni i kontrolisani izvorima socijalizacije. Oni vrše prenos kulturnih normi i obrazaca ponašanja na dete i zato se zovu vršioci ili prenosnici socijalizacije. Agense socijalizacije najčešće predstavljaju osobe koje svesno i namerno utiču na formiranje ponašanja deteta i sa kojima je dete u trajnoj vezi: roditelji, vaspitači, nastavnici . Možemo reći da postoji više glavnih agenasa socijalizacije i to su: porodica, vrtić, škola, vršnjaci, religija, društvene organizacije i sredstva masovne komunikacije. Niko od ovih agenasa ne stvara sistem vrednosti, uzore i norme, već ih samo posreduju, prenose na dete.
PORODICA KAO AGENS SOCIJALIZACIJE
Porodica je nezamenljiva sredina u kojoj se čovek formira kao ličnost, u kojoj živi zadovoljavajući neke od svojih najbitnijih potreba koje se samo u porodici i može da zadovolji.
Što se tiče načina istraživanja povezanosti porodičnih odnosa i kasnijeg razvoja ličnosti, u početku je pažnja poklanjana pojedinačnim postupcima. Tako psihoanalitičari ukazuju na to da je za razvitak ličnosti, za efekat socijalizacije, važno da li se dete doji ili ne i koliko dugo vremena se doji. Takođe je i posebna pažnja posvećena i utucaju postupaka u navikavanju deteta na čistoću i uspehu ili neuspehu u tom navikavanju i dr. Predviđanja na osnovu takvih parcijalnih istraživanja pokazala su se kao nepouzdana. Zaključeno je da se kao uzročnici kasnijeg razvoja moraju uzimati postupci koji se ponavljaju, kao što su ustaljeni odnosi u porodici. Bitni su stavovi roditelja, a pojedinačni postupci su samo manifestacija tih stavova i osobina roditelja. Važan je smisao, značenje događaja. Ako je ran prekid dojenja izraz neprihvatanja deteta, to drugo znači više nego ako je to specifičnost određene kulture.
...

CEO RAD MOŽETE PREUZETI NA SAJTU: WWW.MATURSKIRADOVI.NET